Demencja - jak rozmawiać z chorym

Komentarze

• Napisał: Grzegorz On 2024-02-29

  Rating:

  5.0

  jak rozmawiać z chorym na demencje

  Replied by: Joanna On 2024-02-29 Panie Grzegorzu, zachęcam do zapoznania się z bezpłatnymi poradnikami fundacji TZMO "Razem Zmieniamy Świat". Poradniki "Damy radę" przybliżają problem opieki nad osobą z demencją, wskazują też, w jaki sposób rozmawiać z podopiecznym. Poradniki można pobrać całkowicie bezpłatnie ze strony: https://damy-rade.info/zamow-poradniki

• Napisał: Grazyna On 2024-02-05

  Rating:

  5.0

  Jestem w Niemczechi opiekuje się osoba z demencja największym problememjest to że osoba mieszkała 32lata w Hiszpani i z powodu choroby wróciła do rodzinnego domu problem jest taki po powrocie że spaceru nie chce wejsc do domu musze ja gonić wie na jakiej ulicy mieszkaale mimo wszystko powtarza że ona już tu była i nie wejdzie tutaj bardzo dziekuje za poradę pozdrawiam

  Replied by: Joanna On 2024-02-05 Pani Grażyno, zachęcam do zapoznania się z bezpłatnymi poradnikami fundacji TZMO "Razem Zmieniamy Świat". Poradniki "Damy radę" przybliżają problem opieki nad osobą z demencją, wskazują też, w jaki sposób rozmawiać z podopiecznym. Poradniki można pobrać całkowicie bezpłatnie ze strony: https://damy-rade.info/zamow-poradniki

• Napisał: Rio On 2023-07-05

  Rating:

  5.0

  Bardzo dziękuję Pani Logo za ten tekst, który wyznaczył kierunek opieki nad osobą z objawami demencji. Jeszcze w zeszłym tygodniu było wszystko w porządku, a dwa dni temu zacząłem zauważać u Najbliższej mi Osoby niepokojące objawy, jakąś nieobecność, trudność w rozumieniu... Bardzo to przeżywam i na chwilę obecną trudno mi się z tym pogodzić, że już nigdy nie będzie tak, jak dawniej. Jak sobie z tym radzić? Pozdrawiam serdecznie.

  Replied by: Alicja On 2023-07-05 Dzień dobry, rozumiemy, że jest to trudna i nowa sytuacja, zachęcamy do kontaktu z lekarzem, który wyjaśni jakie są możliwości.

• Napisał: Marzena On 2023-07-04

  Rating:

  5.0

  Mam pytanie czy moźna porozmawiać telefonicznie

  Replied by: Alicja On 2023-07-05 Dzień dobry, infolinia sklepu internetowego jest czynna od poniedziałku do piątku od 8 do 18 - 56 45 19 105.

• Napisał: Sabina On 2023-01-21

  Rating:

  5.0

  Dziękuję bardzo, bardzo dziękuję za pomocny artykuł. Pomógł mi zrozumieć moje błędy w postępowaniu z mamą. Pokazał mi światełko, według którego mamy razem pokonywać przeszkody i bariery związane z demencją mamy. Wiele rzeczy postrzegałam inaczej... Jeszcze raz bardzo dziękuję ????

  Replied by: Joanna On 2023-01-23 Pani Sabino, dziękujemy za opinię - bardzo się cieszymy, że artykuł okazał się pomocny.

• Napisał: Ala On 2022-08-18

  Rating:

  5.0

  Dzień dobry, mój tata ma 89 lat, po ostatnim pobycie w szpitalu z powodów kardiologicznych (bardzo słabe serce) nie mógł mieszkać sam. W szpitalu pojawił się silny zespół psychoorganiczny, który opanowano po kilku dniach. Podjęliśmy decyzję o pobycie taty w prywatnym domu seniora. Opieka jest bardzo dobra, warunki lokalowe również. Lekarz stwierdził postępującą demencję. Z zachowaniem i funkcjonowaniem bywa różnie- są dni bardzo spokojne, są gorsze, w których tata ma problemy z orientacją w czasie i przestrzeni. Generalnie jest zadowolony z pobytu w domu seniora, ale co jakiś czas pojawiają się pytania - kiedy będzie mógł wrócić do domu, dlaczego nie może mieszkać tak, jak dawniej, mam wrażenie, że najbardziej frustruje go sytuacja zamknięcia. Zupełnie nie umiem sobie z tym poradzić, nie wiem, jak mu odpowiedzieć,wytłumaczyć, że to jest niemożliwe, a ja nie jestem w stanie zapewnić mu opieki 24 godz. Uruchamia się we mnie poczucie winy, choć wiem, że to najlepsze rozwiązanie. Czasem tata nawet mówi, że go zamknęłam, porzuciłam. Jak rozmawiać w takiej sytuacji?

  Replied by: Joanna On 2022-08-25 Pani Alu, poczucie winy bardzo często towarzyszy rodzinie chorego w takich sytuacjach. To zrozumiałe, że chciałaby Pani dla taty jak najlepiej, jednak niestety choroba postępuje i nie jest Pani w stanie sprawować nad nim pełnej opieki. Słowa taty, choć bolesne, są zapewne rezultatem zmian w mózgu, ponieważ prawdopodobnie żaden rodzic nie chciałby obarczać swojego dziecka poczuciem obowiązku wobec własnej osoby. Wierzę, że ma Pani wsparcie ze strony najbliższych, ale może warto mimo wszystko pomyśleć o konsultacji z psychologiem, który pomoże Pani przepracować te trudne rozmowy? Czasami wystarczy porozmawiać o swoich wewnętrznych rozterkach z osobą, która może nam pomóc. Wracając jednak do sprawy Pani taty - jedyną alternatywą wobec domu seniora mogłaby być całodobowa, domowa pomoc pielęgniarki, jednak w zasadzie nie jest to gwarancją lepszego samopoczucia i, co najważniejsze, samo znalezienie wykwalifikowanej pomocy tego typu może stanowić dla Państwa ogromne wyzwanie. Nie jest to jednak niemożliwe, ale sami Państwo musicie odpowiedzieć sobie na pytanie, co byłoby dla taty najlepsze. Życzę wszystkiego dobrego.

• Napisał: Bogdan On 2022-05-05

  Rating:

  5.0

  Moja mama ma 94 lata i mieszka sama z wyboru. Wielokrotnie próbowałem rozwiązać ten problem proponując zamieszkanie razem -ale konsekwentnie odmawia -równocześnie
  obserwuje pogłębianie się u niej demencji. Odbywa się to "skokowo" -w jednym miesiącu radzi sobie rewelacyjnie załatwiając wszystkie sprawy zarówno urzędowe -jak i dnia codziennego -w następnym nagle nie potrafi poprawnie włączyć telewizora lub wykręcić numeru telefonu. Dochodzi do tego chorobliwy upór i chęć postawienia za wszelka cenę na swoim. Mimo popełniania wielu błędnych decyzji -ani razu nie jest w stanie przyznać się do nich -ZAWSZE znajdując osobę ,która według niej za nie odpowiada.
  Według lekarzy jest w świetnej formie fizycznej -niestety umysłowo jest coraz gorzej. Na dodatek do perfekcji wypracowała metodę ukrywania przed obcymi osobami tych stanów-i postronni obserwatorzy (sąsiadki, pracownicy opieki i nawet niektórzy lekarze) -uważają że ta miła starsza osoba jest może tylko z lekka zagubiona -ale w pełni sprawna umysłowo.
  Z racji tego nikt nie zdecydował się na wystawienie opinii jej stanie umysłowym -nie jestem w stanie na przykład ją ubezwłasnowolnić-co rodzi niesamowite problemy które muszę na bieżąco rozwiązywać. Przykładem niech będzie nagminne podpisywanie umów z różnymi firmami, zamawianie leków które reklamują w telewizji i wpuszczanie obcych osób do mieszkania -mimo że na drzwiach wejściowych wisi ogromna kartka -NIE WPUSZCZAĆ OBCYCH do domu nie podpisywać umów itd....... czasami myślę że moja mama robi to celowo chcąc całej rodzinie udowodnić że "to jej mieszkanie i życie- i będzie robić co zechce" i nikt do jej śmierci nie ma prawa się w to wtrącać. Równosześnie potrwafi dzwonić co godzinę do mojej pracy odrywając mnie od obowiązków z pytaniem która godzina lub jaki dziś dzień ?? Jak poradzić sobie z takim przypadkiem ??????????????

  Replied by: Joanna On 2022-05-06 Panie Bogdanie, sytuacja rzeczywiście nie wygląda dobrze, ponieważ z Pana opisu jasno wynika, że mama jest osobą chorującą, a konsekwencje jej postępowania, w szczególności podpisywanie różnego rodzaju umów, zaciąganie pożyczek, zakupy oraz wpuszczanie do domu obcych osób mogą nieść ze sobą realne zagrożenia. W takiej sytuacji proponuję rozważyć złożenie wniosku o ubezwłasnowolnienie mamy. Ubezwłasnowolnienie osoby starszej sprawia, że czynności prawne przez nią dokonane, są nieważne. Sprawę o ubezwłasnowolnienie osoby chorej rozpoczyna się od złożenia stosownego wniosku w sądzie okręgowym odpowiednim dla miejsca zamieszkania chorej. Do wniosku należy dołączyć dokumenty wskazujące na pokrewieństwo z chorą oraz dokumentację medyczną obrazującą stan zdrowia mamy, jeśli jest ona w Pana posiadaniu. We wniosku można wskazać przyszłego, prawnego opiekuna osoby ubezwłasnowolnionej - może to być ktoś z najbliższej rodziny, a nawet osoba obca. Zachęcam do pogłębienia wiedzy na ten temat i podjęcie takiej decyzji, jaką uzna Pan za słuszną. Życzę Państwu wszystkiego dobrego.

• Napisał: Renata On 2022-02-09

  Rating:

  5.0

  Witam u mojej babci już wcześniej zauważyłam że były problemy z pamięcią zapominanie się itp. parę lat wcześniej przewróciła się i upadła na głowę ale na rezonansie nic nie wyszło czysto później bała się chodzić sama. W ubiegłym roku na wakacje jeszcze to wychodziła na ławkę rozmawiała z wszystkimi później jak przyszła jesień w domu się wywróciła dwa razy i nic ale z nią było coraz gorzej nie kiedy nie było z nią w ogóle kontaktu. Pod koniec stycznia spadła z łóżka i jak wstała zero już definitywnie kontaktu patrzy w jeden punkt (dodam że dzień wcześniej u niej byłam i z nią rozmawiałam w miarę normalnie) straciła mowę w ogóle nic do niej nie dociera???? co możemy teraz w takim przypadku zrobić? Widać że się męczy cały czas płacze

  Replied by: Joanna On 2022-02-18 Pani Renato, trudno jednoznacznie ocenić, jakie zmiany zaszły w organizmie chorej po ostatnim upadku. Przykro mi, nie jestem w stanie Państwu pomóc. Zaleciłabym skonsultowanie stanu zdrowia babci ze specjalistą. Być może konieczne będą dalsze badania, jeśli jeszcze nie zostały przeprowadzone. Życzę Pani babci dużo zdrowia.

• Napisał: Zofia On 2022-01-26

  Rating:

  5.0

  Dzień dobry
  ciekawie czyta się zalecenia, jednak dotyczy to osób, które są z nami, a co z osobą chorą, która jest w domu opieki. Przez dwa lata opiekowałam się tatą, ponieważ ja pracuję, zatrudniłam opiekunkę, która mieszkała z nami. Gdy opiekunka musiała zrezygnować, zdecydowaliśmy znaleźć tacie prywatny dom opieki. Wydaje się, że nie jest źle, ale gdy rozmawiam z nim przez telefon / ma własny, a ja dzwonię codziennie/, do południa jest dobrze, nawet trochę się śmiejemy, później tj. po ok. godziny 16, zmienia się diametralnie, wpada w nostalgię, mówi że jest samotny, że nikogo nie ma, prosi abym o nim nie zapominała. Bardzo przeżywam te rozmowy, a ponieważ czeka na rozmowę ze mną, dzwonię każdego dnia, raz w tygodniu odwiedzam go, z powodu pandemii widujemy się przez szybę, ale jest uradowany. Pomyślałam, że może jakieś zajęcie gdyby miał, byłoby mu łatwiej, ale co taki człowiek może sam robić ? Jak pomóc mu znieść tą nostalgię?
  Zofia

  Replied by: Joanna On 2022-01-27 Pani Zofio, osoby chorujące na demencję w jednej chwili mogą działać sprawnie, aby za chwilę popaść w apatię lub dezorientację. Jest to jeden z objawów tej choroby cechujący zwykle pacjentów o umiarkowanym stopniu demencji. Dobrze, że szuka Pani sposobu zapewnienia swojemu tacie rozrywki, ponieważ choroba wcale nie musi oznaczać, że pacjent powinien się nudzić i nie zajmować czasu żadną aktywnością (o ile, oczywiście, sprawność ruchowa i umysłowa mu to umożliwia). Jest to szczególnie ważne w sytuacjach, kiedy chory całe życie był aktywny zawodowo, a tym samym czuł się potrzebny. Sam pobyt w domu opieki powinien być dla Pani taty okazją do kontaktów międzyludzkich, które mogą pozytywnie wpłynąć na jego samopoczucie. Często w takich placówkach opiekunowie organizują swoim podopiecznym czas, dostosowując aktywności do ich potrzeb i umiejętności. Dobrym pomysłem będzie powierzenie tacie zadań, które choć trochę będą spójne z jej zainteresowaniami, nawykami lub umiejętnościami. Trudno doradzić mi konkretną formę aktywności, nie wiedząc, jak zaawansowane stadium demencji dotyka Pani tatę i czym się dotychczas interesował. Aby stymulować mózg do działania można zaproponować choremu np. układanie puzzli, rozwiązywanie rebusów i krzyżówek, malowanie, słuchanie muzyki, proste gry np. chińczyk lub gra w karty, układanie pasjansa, oglądanie programów przyrodniczych. Wskazany jest także ruch na świeżym powietrzu podczas codziennych, choćby krótkich spacerów. Jeśli nie istnieją przeciwwskazania rehabilitanta, chory może wykonywać też proste ćwiczenia fizyczne.

• Napisał: Agata On 2022-01-14

  Rating:

  5.0

  Proszę o poradę
  Moja podopieczna choruje na Parkinsona.Jej stan się stopniowo pogarsza.Jest coraz mniej samodzielna,porusza się tylko z pomocą osoby drugiej ,potrzebuje pomocy przy karmieniu .A ostatnio dołączyła się demencja.Widzi osoby których nie było,nie chce często przyjąć lekarstw.wszystko jej ginie np wnuczka zabrała majtki ,córka sztućce ,ktoś inny coś innego zabrał albo zniszczył ,co jest oczywiście nieprawda.Ma napady agresji , szarpie mnie ,pluje ,potrafi uderzyć.Czasami nie poznaje mnie,mówi że jestem kimś innym.Na szczęście takie stany trwają około 2-4 godzin.jak powinnam się wtedy zachowywać ,pozwalać na bicie , plucie kopanie,potwierdzać że coś źle zrobiłam ,chociaż to jest nieprawda.jak poradzić sobie z podaniem leków , które musi regularnie pryjmować/są na parkinsona.
  Przeczytałam pani artykuł , sporo mi pomógł zrozumieć ją.
  Proszę o dalszą poradę.

  Replied by: Joanna On 2022-01-14 Pani Agato, warto zdać sobie sprawę z tego, że krzyk jest jednym ze sposobów wyrazu osób chorujących na demencję. Podopieczni, przez których przemawia choroba, mogą nie widzieć innej możliwości komunikacji niż poprzez krzyk i agresję. Wszystko zależy od tego, które obszary mózgu zostały bezpowrotnie uszkodzone. Choć bywa to bardzo trudne, rolą opiekuna jest zaspokojenie potrzeby, którą manifestuje chory. W sytuacjach, w których dochodzi do napadu złości, najważniejsze jest zachowanie spokoju. Niepotrzebnych nerwów może uniknąć przytakiwanie na zdanie chorego, nawet, jeśli wymyśla on własną, alternatywną rzeczywistość. Niezależnie od tego, kto ma rację, osobie z demencją łatwiej będzie się uspokoić, gdy zauważy postawę pojednawczą. Zachęcam Panią do zapoznania się z innym artykułem naszego poradnika, w którym rzeczowo opisaliśmy, jak poradzić sobie z napadami złości osób z demencją: www.seni24.pl/poradnik/Wpis/42-dlaczego-osoby-z-demencja-krzycza-jak-radzic-sobie-z-agresja Wiele fachowych porad znajdzie Pani także w poradnikach "Damy Radę": www.damy-rade.info/ Życzę Państwu dużo dobrego!

• Napisał: Córka On 2021-05-30

  Rating:

  5.0

  Moja mama przebywa w domu seniora. Z bólem serca zdecydowałyśmy się z rodzeństwem na ten krok. Wszyscy pracujemy i nie moglibyśmy sami mamie zapewnić opieki. Mama już nie mogła mieszkać sama.W domu seniora ma bardzo dobre warunki. Odwiedzamy ją. Dla mnie te odwiedziny są ogromnym przeżyciem. Nie mogę pogodzić się ze stanem mamy. Nie potrafię zmusić jej do rozmowy. Na wszystko odpowiada "umknęło mi" , " nie pamiętam", "nie męcz mnie". Jak ja mam rozmawiać z mamą?

  Replied by: Joanna On 2021-05-31 Szanowna Pani, demencja jest chorobą nieuleczalną, ale musimy pogodzić się z jej wystąpieniem. Choroba rodzica zawsze bywa trudna i bolesna, jednak w pewnym wieku ma prawo wystąpić. Oddanie mamy do domu seniora, w którym otrzymuje fachową opiekę i ma kontakt z innymi ludźmi, było prawdopodobnie najlepszą decyzją, jaką mogli Państwo podjąć. Odwiedzając mamę proszę pamiętać, że najważniejsza jest sama obecność i zachowanie spokoju. Najlepiej zapewnić sobie możliwie komfortowe warunki spotkania, przy wyłączonym telewizorze, bez udziału obcych osób. Problemy w komunikacji osób z demencją wynikają z postępowania choroby - pojawiają się luki w pamięci oraz wizja rzeczywistości, która może nie być prawdziwą. Z czasem w zachowaniu chorego może pojawić się nawet agresja, nie wynika ona jednak ze złośliwości i złej woli, jest samoistnym objawem choroby. Rozmawiając z mamą proszę dawać jej jasne komunikaty i zadawać proste pytania. Jeśli zacznie opowiadać, należy pozwolić jej dokończyć historię. Jeśli chory zmyśla, nie warto się wykłócać i podważać jego zdania, spowoduje to jedynie poczucie zakłopotania lub złość. Zachęcam do zapoznania się z innymi artykułami dotyczącymi demencji: https://www.seni24.pl/poradnik/tag/demencja. Wierzymy, że nasze wskazówki pomogą Pani oswoić się z chorobą mamy, a odwiedziny staną się mniej bolesne.

• Napisał: Paweł On 2021-02-07

  Rating:

  5.0

  Ciekawe artykuł. Natomiast jestem ciekawy jak przekonać osobę chorą na Demencje do pewnych czynności? Mama nie chce chodzić do domu dziennego, pomimo tego że jak już sie tam znajdzie jest bardzo zadowolona i cała w skowronkach, bo ciągle ktoś się tam mamą zajmuje i słucha. Niestety namówienie mamy na wyjście do domu dziennego to horror.

  Replied by: Joanna On 2021-02-08 Panie Pawle, rozmowy z osobą chorą na demencję faktycznie nie należą do najłatwiejszych. Proszę próbować rozmawiać z mamą o wyjściu do domu opieki w sposób spokojny i łagodny - to właśnie przyjacielski ton głosu jest w tym wypadku kluczowy. Osobie chorej najlepiej przekazywać krótkie, treściwe komunikaty (np. Teraz pójdziemy do domu dziennego). Warto pamiętać, że codzienna rutyna jest dla osoby chorej swego rodzaju buforem bezpieczeństwa. Jeśli wyjścia do domu opieki staną się jej częścią, z czasem każda próba przekonania mamy powinna być coraz łatwiejsza.

• Napisał: Henryk On 2021-01-01

  Rating:

  5.0

  Ciekawy pouczający artykuł. Często po przekazaniu telefonu przez opiekuna moja Mama 92 nie odzywa się dość długo nie dochodzi do rozmowy , dzwonię na drugi dzień i już jest lepiej i odpowiada i opowiada , ale nie pamięta co podano jej na obiad . Trochę niepokoi ale to tak postępuje ta choroba ,ale i tak się cieszę że mogę rozmawiać .

  Replied by: Natalia Witkowska On 2021-01-11 Niestety demencja postępuje wraz z upływem czasu.
  Dla dobrostanu psychicznego ważne jest, by ten fakt zaakceptować, bowiem negacja powoduje frustrację, żal, smutek.
  Cieszę się, że dostrzega Pan możliwości, które wciąż istnieją.
  Wszystkiego dobrego! :)

• Napisał: Zuzia On 2020-02-10

  Rating:

  5.0

  Po tym artykule, zdecydowanie zmieniam podejście do mojej chorej babci :(
  
  Nie zdawałam sobie sprawy z tak naprawdę codziennych rozmów z moją babcią.. jest ogromna różnica między „Czy zjesz zupę?” a „Co chcesz zjeść?”
  
  
  Dziękuję Wam za otwartą głowę!
  PS. świetny artykuł